[Orpg] Jacintha & Tessa

Olivia Elaine Newton

Edward en ik staan uiteindelijk in de stallen, ik pak een zadel en hoofdstel voor Surya.
Ik loop terug naar haar '' vertrouw je me weer genoeg meisje ? '' zeg ik dan zacht tegen haar.
Ze hinnikt zacht terug, ik loop haar stal in en zadel haar dan op.
Uiteindelijk wacht ik buiten op Edward, hij komt uiteindelijk ook met zijn paard aan.
Ik stijg op bij Surya en aai haar even zacht in haar nek.
'' Klaar om te gaan ? '' zegt Edward dan, ik knik even.
We sporen de paarden aan en gaan onderweg.

Merel Beaumont

Robin liep al snel weer weg.
Ik ging rustig verder en keek na die lieve snoetjes die heerlijk lagen te slapen bij mij op het kleed.
Opeens kwam er een vreemde vrouw na me toe gerend ..bent u helemaal gek om zo kinderen op een kleed te leggen..
Ik keek de vrouw even aan .. Sorry maar dat bepaal ik zelf wel goede dag .. zei ik en ging weer verder..
De vrouw keek me wat boos aan en liep op hoge poten na binnen.
Wie zal dat ooit zijn ? vroeg ik me even af.
Ik kietelde River even op zijn buikje die wakker was geworden..
Ik snap niet dat ze er zo moeilijk over doen mijn zussen deden het ook altijd met hun kinderen en zelfs mijn moeder deed dat vroeger bij mij , en ik ben er niet slechter op geworden ..

Ik zuchtte even.
De schaduw stond goed op ons..
Ik ging maar zonder na denken weer verder waar ik gebleven was..

Olivia Elaine Newton

Ik keek om me heen naar het bos, wat als ik nu niet meer leefde ? Wat als ik dit allemaal hat moeten missen ?
'' Waar denk je over ? '' hoor ik dan opeens, ik kijk op en glimlach naar Edward '' niets hoor, nou ja .. stomme gedachtes '' antwoord ik dan.

Merel Beaumont
Ik had een paar uur gezeten en had ook de twee gevoed.
Daarna had ik ze toch maar na binnen gezet.
Die dienstmeid die ze had gered wou erg graag op ze passen.
Ik had mijn mantel gepakt en was de stad in gelopen.
Misschien was het niet verstandig om het alleen te doen maar ik moest even mijn hoofd leeg maken.

Ik liep door de drukke straten heen.
Mijn schoenen hoorde je op de grond.
Mijn ogen keken goed rond en ik zag prachtige huizen en mensen die druk in de weer waren.
Langzaam liep ik verder..
Opeens stoten een man tegen me aan.
Ik viel op de grond.
"Sorry mevrouw.." hoorde ik .
Ik keek de jongen aan en ik verstijfde.
Ik zei niks meer en keek de jongen aan.
Het was Ivon !
Mijn hart maakte een sprong ..
"Mevrouw heb ik u pijn gedaan?"
Een hand pakte de mijne en trok me overeind.
"Ik ben Hans .." zei de jongen.

Ik keek hem verward aan "i ..ik b..en Me..rel ." zei ik nog wat verward..
"heb ik u echt niet bezeerd ?"
Ik schudde mijn hoofd "nee het gaat .."
Hans glimlachte.
Ik wist zeker dat dat Ivon was maar waarom noemde die zichzelf Hans ?

"Zal ik u een drankje aanbieden als excuses ?"
Ik begon te glimlachen "Dat zal lekker zijn.."
Samen raapte we even zijn spullen op en liep ik met hem mee.
We gingen een huis in..
Het was erg klein en knus..
"Ken ik u ergens van ?" vroeg die opeens ..
Ik wou zo graag antwoord geven dat die mijn man was maar toen ik een vrouw zag binnen komen ..
"Dit is mijn verloofde Maria ze is mijn reddende engel .." zei die trots ..

Ik keek hem aan het leek wel of mijn hart in duizend stukjes brak maar ik hield me stil.
Toen de vrouw me zag schrok ze een beetje.
"Volgens mij moet ik jullie alle geluk wensen met jullie verloving .." zei ik stoer..
"Hans laat dat drankje maar zitten ik moet na huis .."
Ik pakte mijn mantel die ik af had gedaan en rende na buiten..
Ik struikelde nog even over een drempel heen en bezeerde mijn knie maar ik liep snel door.
"Merel !" hoorde ik achter me maar ik wou er niks van weten..

Toen ik een steegje in liep bleef ik heel even staan..
De tranen rolde over mijn wangen.
Mijn emoties en alles kwamen eruit.

Waarom kon ik nu niks zeggen..
Hoe hij eruit ziet leek het wel alsof die geheugenverlies had ..
Met een hand ging ik na mijn mond.
De tranen liepen nog harder..

Olivia Elaine Newton

Na een tijdje waren we aangekomen bij een meertje, Edward pakt een kleed tevoorschijn en legt het op de grond.
Hij had ook wat eten meegenomen.
Ik ga even zitten op het kleed, Edward komt naast me zitten.
Hij pakt een klein hapje en voert me dan even, ik eet het op '' heerlijk '' zeg ik dan als ik het op heb met een glimlach.
Ik buig me even naar Edward toe en geef hem een kus.
Ergens voelde ik me lullig dat ik nu hier zo zat.. terwijl Merel aan het zoeken was.

Merel Beaumont
Na een tijdje daar te hebben gestaan in het steegje .
Liep ik langzaam terug na het paleis.
Er gingen wel honderd vragen door mijn hoofd.
Zonder wat te zeggen tegen de wachter die voor de poort stond liep ik door.
Ik liep regelrecht door na mijn kamer war ik papier pakte en begon te schrijven.
Ik moest Edward en Olivia op de hoogte brengen.
En dat ik Ivon had gevonden maar wat ze ook wouden doen hem niet op moesten gaan zoeken..
Ik wist dat dat niet goed zal zijn en het was niet eerlijk tegen over hem met het leven dat die nu leiden als Hans..

Ik zuchtte even en deed de stempel op de brief en gaf hem aan een lakei die hem met spoed zal door geven aan een ruiter.
Ik liep met Ivon in mijn gedachte de gangen op.
Robin kwam een andere kamer uit en zag mijn gezicht"Merel wat is er ?" Ik keek hem aan "Ik heb Ivon gevonden.." zei ik zacht.
Hij keek me vol verbazing aan "waar ?"
Ik gebaarde dat die me moest volgen en we gingen even in mijn kamer zitten.
Ik legde hem alles uit .
Ik zag zijn mond open gaan uit verbazing..
"Wat erg nu heb je hem gevonden en nu voelt het alsnog dat die verdwenen is.."
Robin haalde even een paar tranen bij me weg "Merel het komt goed dat heeft tijd nodig.."
Ik knikte "Dat weet ik daarom heb ik ook niks tegen Hans ook wel Ivon gezegd.."

Olivia Elaine Newton

'' Is er wat ? '' vraagt Edward dan.
'' Ik moest gewoon even denken aan Merel '' antwoord ik dan.
Edward slaat zijn armen even om me heen, ik leg mijn hoofd tegen hem aan '' alles komt wel goed '' zegt Edward dan.
'' Ik hoop het maar '' zeg ik dan.

Merel Beaumont

Opeens hoorde ik de baby's huilen..
"En wat ga je tegen hun zeggen als ze ouder zijn ?" vroeg Robin snel..
"Tot Ivon zijn geheugen terug heeft is die voor hun nog steeds verdwenen.."
Ik pakte mijn jurk beet en liep snel na de kamer.
De Dienstmeid maakt een buiging..
"Ik neem het wel over dank u voor u tijd ." zei ik zacht.
Ze knikte en liep de kamer uit.
Ik probeerde de twee weer stil te krijgen..
"Rustig maar ." zei ik tijdens het wiegen van hun wiegjes ..

Olivia Elaine Newton

Ik kijk even op naar Edward en kijk hem aan met een kleine glimlach '' ik had nooit gedacht dat ik zoveel van iemand kon houden '' zeg ik dan.
Edward glimlacht en drukt zijn lippen op de mijne.
Ik leg mijn hand even aan de zijkant van zijn hoofd.
Hij stopt even en geeft me dan een kus in mijn nek, en dan op mijn schouder.
Ik til zijn hoofd weer even op en druk mijn lippen op de zijne.
Uiteindelijk kijk ik hem aan met een glimlach '' zodra alles goed gaat geven we eerst het festival, en daarna zal ik zo spoedig mogelijk de bruiloft regelen '' zegt hij dan met een glimlach.
Ik sla mijn armen even om hem heen en leg mijn hoofd weer tegen hem aan.
'' Zolang ik maar met jou ben vind ik alles prima '' zeg ik dan.
Ik stoot per ongelijk mijn eigen arm aan waar ik me gesneden had, ik verschiet even van de pijn.
Edward kijkt me bezorgd aan '' gaat alles goed ? '' vraagt hij dan.
Ik knik even en kijk dan naar mijn arm '' laat eens zien '' zegt hij dan.
Ik stak mijn arm af en wende mijn hoofd af, ik wist nog dat hij behoorlijk diep was.
Edward haalt het verband weg '' ik ben blij dat de dienstmeid op tijd bij je was .. '' zegt Edward dan zacht.
'' Ik had er niet aan moeten denken dat je er niet meer was geweest '' zegt Edward dan.
Ik krijg even tranen in mijn ogen en kijk dan naar Edward die het verband er weer omheen doet.
Ik zie de pijn weer in zijn ogen '' het spijt me echt wat ik allemaal heb gezegd '' zeg ik dan tegen Edward.
Hij kijkt op en veegt mijn tranen wat weg en slaat daarna zijn armen om me heen, hij drukt me stevig tegen zich aan.
'' Het geeft niets Olivia '' zegt hij dan.
'' Ik ben zo blij dat je me nog een kans hebt gegeven '' zegt hij dan.
Ik kruip wat meer tegen hem aan '' ik houd te veel van je om je te laten gaan '' zeg ik dan.
'' Ik vraag me soms wel eens af hoe het was gegaan als ik had geweigerd om kennis met je te maken '' zeg ik dan.
'' Ik zou er niet meer aan willen denken '' zegt Edward dan met een glimlach, ik giechel even.
'' Kleine eigenwijs van me, je bent en blijft nog steeds erg amusant '' zegt Edward dan met een plagerige glimlach.
Ik begin wat te lachen '' van jou kan ik niet hetzelfde zeggen, je lijkt helemaal niet meer op een arrogante kwal '' zeg ik dan.
Edward lacht '' toen wel ? '' zegt hij dan.
Ik kijk hem plagerig aan '' een beetje wel '' zeg ik dan.
Hij begint te lachen en geeft me nog even een kus.

Merel Beaumont
Ze bleven maar huilen en huilen..
Er schoten ook langzaam tranen in mijn ogen..
"Stil maar het komt allemaal goed !" zei ik hopeloos.
Diep in gedachten hoopte ik dat Edward en Olivia snel die brief zal ontvangen.

Robin deed de deur open en keek even na me hoe ik ze probeerde te troosten..
"Merel je kan het niet alleen .." zei hij bezorgd .
Hij pakte River uit zijn wiegje en begon hem te wiegen in zijn armen.
Ik keek zo na River en Robin .
Hij was erg goed met kinderen wat me erg verraste

Ik pakte Rose uit haar wiegje en probeerde het zelfde.
En uit grote verbazing keek ik na River die langzaam in slaap viel.
Ook Rose sliep daarna weer als een roosje.
We deden ze weer terug in het wiegje en liepen even de kamer uit.
"Robin hoe kan ik je bedanken ." zei ik zacht.
Hij ging voor me steen en sloeg zijn armen om me heen.
"probeer niet sterk te zijn en huil eens goed uit krop het niet op , het is niet niks wat je mee maakt ook jij hebt een schouder nodig om uit te huilen.."
Ik keek in zijn ogen en hij had gelijk.
En al die tijd hielp Robin me en eigenlijk heb ik hem nog niet eens goed bedankt.

Er liepen weer tranen over mijn wangen."Maar ik huil de laatste tijd zoveel .."
Robin raakte met zijn hand de zijkant van mijn gezicht aan "En daar hoef je je niks voor te schamen.." zei die

ik legde mijn hoofd tegen hem aan.
Hij sloeg zijn armen nogmaals om me heen.
Ik rukte me uit schrik me los ..
Ik keek hem aan "sorry het spijt me ik kan het niet ."

Ik wou weg rennen maar Robin hield me tegen..
"Merel loop niet weg , ik begrijp het.."
"Robin je begrijpt het niet ik mis hem zijn kinderen missen hem en ik kan niet zonder hem ik kan het niet .."
Tranen liepen over mijn gezicht..
"Ik kan het niet Robin .."

Robin sloeg weer zijn armen om me heen en het voelde zo veilig.
Na een tijdje zo te hebben gestaan luchtte het toch op.
Ik droogde mijn tranen snel af "Nogmaals dank je.." zei ik Robin begon te glimlachen "geen dank daar zijn vrienden voor.."

Olivia Elaine Newton

Uiteindelijk eten we nog wat.
Als het eten op is staan we op en ruimen het kleed op.
Ik sla nog even mijn armen om Edward heen en geef hem een kus.
Dan loop ik terug naar mijn eigen paard, we stijgen uiteindelijk op en gaan weer onderweg terug naar het paleis.

Merel Beaumont
Ik had Robin achter gelaten en was richting de tuin gelopen.
Toen ik daar liep hoorde ik opeens "Merel !"
Ik zag Hans ik bedoel Ivon mijn richting oplopen..
Ik keek hem aan "W..at kom je hier doen ?" was de vraag die over mijn lippen rolde..
Hij liep op me af en hield mijn hanger met de ring die ik altijd om had voor me ..
Uit schrik ging ik met mijn hand na mijn hals "Mijn ketting maar hoe .."
"Ik heb hem gevonden toen je weg liep .."
Ik keek hem verbaasd aan "Maar hoe wist je dat ik hier zal zijn ?"
Hij begon te lachen "Nou een vrouw met zo'n dure hanger moet wel van adel zijn." lachte die.
Ik glimlachte ook en pakte mijn hanger die ik hem snel weer omdeed.. "Van wie is die ring om je hanger ?"
Vroeg die zacht.
"Die ring is van mijn man die helaas verdwaald is " Verdwaald in zijn eigen herinneringen dacht ik even snel..

We liepen samen de tuin door al pratend..
"Maar Hans vertel me hoe kom je hier in deze rijk terecht.." Ik zag dat die moeilijk keek..
"Merel als ik eerlijk ben weet ik het niet .. Het eerste dat ik me herinner is Maria die me verzorgde .."
Hij stopte even en keek me aan "Hebben we elkaar echt niet eerder ontmoet ?" vroeg die vlug..
"Ik zal het niet weten ?" loog ik ..
"Ik hoop dat u u man snel vind ik moet helaas gaan .."
Ik knikte "Het was leuk om kennis met je te maken Hans.."
"het zelfde Mevrouw Beaumont .." zei die en liep weg..
Ik keek hem na zonder enige gedachtes dat die net mijn achternaam noemde zonder dat ik hem wat vertelde liep ik het paleis in..
Mijn hand had ik op de hanger.

Heerlijke Geuren kwamen me tegemoet..
Het was bijna etenstijd.

Olivia Elaine Newton

Na een tijdje komt het paleis in zicht.
De poort gaat voor ons open en we kunnen zo naar binnen rijden, de stalknecht komt al aangerend.
Surya trappelt wat onrustig " laat mij maar " zeg ik dan met een glimlach tegen de stalknecht.
Hij knikt, ik stap van Surya af en leid haar met de teugels naar haar stal.
Ik zadel haar af en poets haar daarna nog wat.
Ik loop uiteindelijk weer terug naar Edward.

Merel Beaumont
We hadden een heerlijke maal op..
Ik had eigenlijk niet zo heel veel honger.

Ik liep nu over het terrein.
Mijn ogen vielen op de grote stallen die ze hadden.
Ik liep er heen en veel gehinnik kwam me tegemoet.
Er stonden prachtige paarden in de stallen.

Ik liep na de Merrie waar ik mee aan kwam en aaide haar over haar snoet.
Een stalknecht kwam aangelopen "Excuses mevrouw ik had u niet gezien.."
"Maakt u maar geen zorgen ik kwam even kijken bij me vriendin ."Hij glimlachte en knikte "als u wilt de borstels en andere spullen liggen daar ."Ik bedankte hem.

Langzaam liep ik na de kant waar die heen wees en pakte een paar borstels.
Ik begon te merrie wat te borstelen en zo aan de merrie te zien vond ze het heerlijk.

Olivia Elaine Newton

Edward slaat zijn arm even om me heen en we lopen samen het paleis in.
'' Ik moet nog even wat werk doen '' zegt Edward dan.
'' Zal ik helpen ? '' vraag ik dan aan hem.
'' Nee het is geheim, ga maar lekker wandelen of iets '' zegt hij dan met een glimlach.
Ik kijk hem even raar aan maar knik dan, waar was hij toch mee bezig ?
Ik keer me om en loop weer naar buiten toe om inderdaad een wandeling te maken.
Wat was er zo geheim dat ik het niet mocht weten ?
Ik loop door en ga even de rozentuin in, ik dacht even na over Merel .. hoe zou het daar nu gaan ?
Ik kijk wat om me heen en haal even diep adem om genoeg frisse lucht binnen te krijgen.
Ik open even mijn ogen en zie dan de koningin met een glimlach staan, ik maak een buiging '' goedenavond '' zeg ik dan tegen haar.
'' Je hoeft echt niet te buigen hoor '' zegt ze dan met een glimlach.
'' Waar heb je Edward gelaten ? '' vraagt ze dan.
'' Hij moest nog wat werk doen en het was erg geheim .. dus ik besloot maar een wandeling te maken '' antwoord ik dan.
Ze lacht even zacht en schud dan haar hoofd '' werk dus .. '' zegt ze dan.
Ik kijk haar even wat vragend aan, maar verander al snel mijn blik weer als ze me aankijkt.

Merel Beaumont

Mijn vingers gingen door de manen van de merrie.
Ik moest heel even denken aan Eros hoe zal het ooit met hem zijn ?
een diepe zucht kwam langzaam uit mijn mond.
Nadat de merrie goed geborsteld is ging ik even hangen op de stal deur.
Ik mistte Olivia en Edward die steunde me altijd in deze moeilijke tijden.
Zouden ze mijn brief hebben ontvangen of zal ik er nog één moeten sturen ?
Ik schudde weer mijn hoofd Merel doe eens niet zo gestrest..

Ik liep na een tijdje rustig de stallen uit.
Je hoorde mijn rok van mijn jurk op de grond mee slepen.
Mijn hoofd had ik na de grond.
Heel even ging ik nog zitten en keek na de lucht die al wat schemerig begon te worden.
Heel af en toe miste ik alles van vroeger de boerderij de dieren mijn ouders ..
En Olivia natuurlijk.
Ik begon heel even te lachen alle kattenkwaad dat we uithaalde en Olivia die altijd in de modder belande of juist de gene was die betrapt werd..

Mijn vingers gingen na me lippen.
mijn ogen begonnen weer wat natter te worden.
Maar ik hield het in.
Je hebt hem gevonden dat is het belangrijkste hield ik moedig voor ..

Olivia Elaine Newton

" Is het erg als ik je vergezel ? " vraagt de koningin dan met een glimlach.
" Natuurlijk niet, gezellig juist " antwoord ik dan met een glimlach.

Merel Beaumont
Ik was toe aan ene bad dus ik liet ene dienstmeid een bad klaar maken.
Leve het luxe leven war je zelf weinig hoeft doen..

Toen ik na me kamer liep rook ik eigenlijk al de aroma van de rozenblaadjes en bloesem..
Al snel waren mijn kledij uit en deed ik langzaam mijn benen in het heerlijk warmen water.
Ik zat er nog maar net in en er werd al op mijn deur geklopt.
"Merel heb je tijd ?" hoorde ik Robin zeggen.
Ik begon te glimlachen ..
Zal ik hem zeggen van niet of ..
"Robin ik zit in bad dus eigenlijk .."
Hij begon te lachen en voor ik het wist ging die deur open..
"Robin !" schreeuwde ik "Jij ook altijd.."
"Ja maar met die deur kan ik niet praten.
Ik keek hem even met zo'n blik aan en gebaarde maar dat die die deur dicht moest doen en in de kamer moest komen.

"geef me die is aan .." gebaarde ik na een kamer jas..
Hij knikte..
Ik stond op en deed hem om me heen.
Ik bond hem goed vast en deed even snel mijn haar in een knot..
"Nou wat is er Robin ?"
Hij begon te lachen "Nou eigenlijk wou ik je alleen maar vragen of je zin had om te wandelen.."
Ik pakte een doek en gooide hem na hem toe "Jij bent ook .." "Geweldig .." plaagde die me..

Olivia Elaine Newton

'' Olivia mocht je ooit advies nodig hebben weet je me altijd te vinden '' zegt de koningin dan met een glimlach.
'' Natuurlijk, bedankt '' antwoord ik dan met een glimlach.
'' Je gaat een geweldige koningin worden, hoe ben je trouwens op het idee van dat festival gekomen ? '' vraagt ze dan.
'' Dankuwel voor het compliment, en ik heb geen idee .. het kwam gewoon in me op '' antwoord ik dan.

Merel Beaumont
Ik begon te lachen toen Robin me begon te kietelen..
ik lachte en lachte maar "Kijk die lach heb ik al een tijdje niet mee gehoord ." zei die opeens toen die stopte.
Ik keek diep in zijn ogen maar weekte snel weg.
Ik ging staan en deed mijn overjas snel nog wat dichter..
"Ik ..Ik moet me aankleden.." zei ik snel en wat in de war..
Robin keek me verbaasd aan en ging ook staan.
Hij legde heel even zijn hand tegen mijn wang maar ik draaide dit keer ook mijn gezicht weg..
Hij haalde zijn hand weg en liep zonder wat te zeggen de kamer uit.
Ik keek hoe die de deur dicht deed.
Ik hoorde mijn ademhaling..

Zo snel ik kon pakte ik kleding en kleden me om.
Ik deed mijn haar in een vlecht.
Ik zuchtte nog even toen ik me zelf in de spiegel zag.
Waar ben je ooit mee bezig..

Olivia Elaine Newton

Na nog wat geklets komt Edward opeens aangelopen '' jullie zijn toch hopelijk niet over mij aan het praten ? '' zegt hij dan.
Ik lach even en de koningin kijkt mij met een knipoog aan en dan kijkt ze weer naar Edward '' nee hoor, ik zal jullie even alleen laten '' zegt ze dan met een glimlach.
Ze loopt door, Edward loopt even op mij af en geeft me een kus.
Ik kijk hem met een glimlach aan, opeens komt er iemand op ons afgelopen '' mevrouw Newton, meneer Beaumont .. er is een brief voor jullie '' zegt hij dan.
Hij rijkt hem naar ons uit, Edward neemt hem aan.

Merel Beaumont
Ik zat in de kinderkamer op een schommelstoel en wiegde Rose en River beide heerlijk in mijn armen.
Het ging steeds makkelijker twee kinderen op de arm.

Ik keek uit op een raam .
Met mijn lippen kuste ik hun voorhoofdjes.
Ik begon ze een verhaal te vertellen.
Een verhaal dat Olivia aan mij en Ivon vertelde.
Ik zag hun oogjes sluiten en dat deed me goed.
Het voelde goed om een moeder te zijn ook al had ik daar in het begin twijfels over.

Olivia Elaine Newton

We lopen naar binnen toe en gaan naar het kantoor van Edward toe.
Hij doet zijn deur open en loopt snel naar zijn bureau toe, er liggen allemaal papieren .. heel snel ruimt hij ze op en doet ze in diezelfde la.
Ik schud even mijn hoofd.
Edward gaat zitten, ik loop naar hem toe en ga op zijn schoot zitten.
Ik open de brief en begin te lezen.

Merel Beaumont
Ik was met de kinderen in mijn armen in de stoel in slaap gevallen.
Robin was nog even wezen kijken en moest lachen hoe die me zag slapen..
Hij had River en Rose gepakt en in hun wiegjes gelegd..
Daarna tilde die mij op .
ik werd ietsje wakker en zag Robin's gezicht "Het spijt me .." zei ik mompelend en viel weer in slaap.
Langzaam droeg die me na mijn kamer.
"Het geeft niet " fluisterde die en gaf me ene kus op mijn voorhoofd.

Olivia Elaine Newton

Met ietwat grote ogen lees ik de brief door, uiteindelijk leg ik hem neer en sta op.
'' Edward, ik wil nu naar Merel toe '' zeg ik dan.
'' Je zou dan alleen moeten gaan Olivia, ze gaan mij of één van mijn voertuigen daar waarschijnlijk niet accepteren door wat er is gebeurd .. maar als je gaat doe alsjeblieft voorzichtig, je bent een vrouw zonder training die dan alleen op stap gaat '' zegt Edward dan.
'' Ik zal voorzichtig zijn '' zeg ik dan.
Edward kijkt wat twijfelend naar me '' als jij het graag wilt .. '' zegt hij dan nog.
Ik knik.
Ik ga uiteindelijk naar boven toe en kleed me even om in een blouse, een broek en lederen laarzen.
Ik steek mijn haar even op in een simpele staart en pak dan een wat oudere cape van mij zodat ik niet zo op zou vallen.
Ik doe mijn cape om en doe de capuchon er van op.
Ik loop naar beneden toe en ga naar de stallen, ik zal Surya op.
Uiteindelijk leid ik haar uit haar stal, Edward staat buiten al te wachten.
'' Ik zal echt voorzichtig zijn '' probeer ik hem gerust te stellen, ik geef hem een kus en stijg dan op bij Surya.
Iemand had me de weg grotendeels uitgelegd naar de bergen, het grootste gedeelte kon ik .. maar het laatste gedeelte niet.
Ik had wat eten en drinken voor als het te donker werd in mijn tas gedaan en als ik ergens een 'kamp' op moest slaan.
'' Ik zal een brief sturen als ik aan ben gekomen '' zeg ik dan met een kleine glimlach tegen Edward.
'' Wees voorzichtig ! '' roept Edward me nog na als ik Surya heb aangespoord.

Merel Beaumont
Ik werd wakker door een erge nachtmerrie maar die nachtmerrie bleek helaas waar te zijn.
Zweet droop van mijn gezicht.
Mijn ogen gingen de kamer rond.

al snel liet ik mijn hoofd weer in de kussen vallen.
Het was donker buiten.
die dagen gingen veels te snel alle dagen dat ik het zonder mijn Ivon moest doen.
Hij zal waarschijnlijk de eerste lach van onze kinderen missen hun eerste woordjes en misschien stapjes .. ze zullen hem niet herkennen als hun vader en dan .. straks moet ik alles alleen doen.
dat maakte me draaierig en voor ik het wist rende ik na mijn badkamer om over te geven in een bak die daar stond.
Ik kon dit niet .
Niet alleen ..
Ik veegde mijn mond schoon en nam even een slok water.
ik friste me zelf heel even op en deed schone kleding aan.
Mijn voeten schoven langzaam over de houten vloeren.
De duisternis was erg eenzaam .
de maan stond er vannacht maar eenzaam bij zonder enige sterren.
de wolken dreven langzaam voorbij.

Opeens voelde ik ene hand op mijn schouder.
Ik draaide me om en zag dat het een wachter was "mevrouw u moet niet zo sluipen in het donker ." zei hij met ene bezorgd gezicht "Gaat alles wel goed."
Ik knikte "Ik wou even bij min kinderen kijken."loog ik.
Hij knikte en liep een poosje met me mee tot ik bij de kinderkamer was.
Ik bedankte hem en liep de kamer in.
Toen zag ik Robin op de schommelstoel slapen.

Hij zag er zo vredig en rustig uit.
Ik moest er ene beetje van glimlachen.
De kinderen lagen heerlijk te slapen.
Ik zuchtte even en pakte het boekje dat ik van Olivia had gekregen uit één van de la's .
Ik had hem hier verstopt.
Ik begon te schrijven hoe ik me voelde en dat ik Olivia en iedereen zo erg miste.

Soms had ik gewoon van die momenten dat ik eigenlijk twee armen om me heen nodig had .
en gewoon die woorden zei dat alles goed zal komen en dat ook echt meende en ik die gene beloofde.
de warmte weer zal voelen.

ik zuchtte weer en ik schreef langzaam verder..

Olivia Elaine Newton

Ik was inmiddels al een tijdje onderweg, het begon steeds donkerder en donkerder te worden.
Gelukkig kon ik nu gedeeltelijk het pad zien maar een klein stukje verder was het wat dichtgegroeid met bomen, ik zou daar ergens een veilige plek zoeken om een 'kamp' neer te zetten.
Na nog een klein stukje kom ik in het beboste deel aan.
Ik zie geen hand voor ogen meer, ik probeer een geschikte plaats te zoeken.
Uiteindelijk zie ik wat, zo te zien was hier eerder iemand geweest.
Ik stijg van Surya af en bind haar aan een boom '' rust maar lekker uit '' zeg ik tegen haar terwijl ik haar een klopje op haar nek geef.
Ik maak een vuurtje en haal dan het zadel van Surya af.
Ik leg hem op de grond neer, een deken was ik helaas vergeten.
Ik haal uit de zadeltassen wat te drinken en eten en ga dan zitten op de grond.
Als ik mijn eten en drinken op heb ga ik even met mijn hoofd op het zadel zitten en kijk naar de sterren.
Ik hoopte dat ik snel bij Merel was.
Het was maar alleen zo..

Merel Beaumont
Ik vergat de tijd erg snel en voor ik het wist werd het alweer lichter.
Ik legde het boekje naast me neer.
Ik haalde snel ene ontbijtje voor Robin en zette hem naast een tafeltje naast hem neer.

Olivia Elaine Newton

Ik had niet echt kunnen slapen en was al weer vroeg onderweg gegaan.
Ik kijk wat om me heen om een beetje te kunnen genieten van de natuur.
Ik doe even mijn capuchon goed zodat mijn gezicht niet echt zichtbaar was.
Ik aai Surya eventjes over haar nek '' je bent braaf '' zeg ik dan tegen haar.

Merel Beaumont
Ik was de kamer uit gegaan en had mijn mantel omgedaan.
Ik liep langzaam het paleis uit.
Ik deed mijn capuchon op en liep verder.
Ik rook de bakkerij al van ver en liep er snel naar toe.
Ik kocht een broodje en nam snel ene hap en liep verder.